Bir kaza sonucu eşi ve iki evladını kaybeden Aşgın Ablamız için olacak iyiliklerimiz...
İki uçludur ömür,
Artıyorsa zaman tükenirken, hayata üretip kattığın anlam…
Y/aşıyorsun demektir,
D/ayan insan!
Ne güzel özetlemiş şair uzun uzun anlatmaya hacet bırakmadan. Zaman… “Tükenirken ve Arttırmak”
Karadeniz’den komşularının ilettiği dosyada Aşgın Hanımın hikayesini okurken, aklıma bu satırların gelmesi de bundandır belki de...
Daha çocuk denilecek yaşta evlilik, hayatı tanımadan iki cana hayat verip anne olmak ardından ve tam her şey yavaş yavaş yerli yerine otururken bir trafik kazası ve canına can katan canların cansız bedenlerine sarılırken canından vazgeçen bir can.
Yedi yıl geçmiş üstünden ama aslında hala atlatılmış değil bu kaza… Her gün yine yeniden oluyor sanki gönlü yaralı eş, ciğeri paramparça annenin hayatında…
Kazadan önce Ankara’da yaşayan Aşgın Hanım, eşi ve iki evladını bağrına yatırdığı, eşinin memleketi Karadeniz’e yerleşmiş zira onları bırakıp dönememiş geri.
Küçük bir ev tutulmuş, bir yatak birkaç kap kaçak. Zaten ne gerekecek ki başka ve ne gerek var ki demiş. Önce konfeksiyonda çalışmış, sonra düğün dernek, nişan, kına, sünnet vb organizasyonları düzenleyen bir firmada kıt kanaat, kimseye muhtaç olmadan üretiyormuş, tüketirken ömür sermayesini... Salgın öncesi başlayan sağlık sorunlarına, salgında işlerin durması ve işten çıkarılması da eklenince emek gücünden başka hiçbir geliri olmayan kardeşimiz kiralar, faturalar, günlük ihtiyaçlar için harcamaların hiçbirine cevap veremez hale gelmiş.
Ankara’ya yanına davet etmiş ablası, düzenini bozup gitse biliyor ki duramayacak bir süre sonra yine yeniden yola düşecek çocukları ve eşinin mezarının olduğu yere doğru!
Detayları öğrenmek için yaptığımız görüşmeden "nedir planınız gidecek misiniz Ankara’ya?" dediğimizde tüm soruları cevaplayan cümle döküldü ağzından: “Gitmek gerek bazen ama bir de gidememek var ya!”
Yakındır inşallah işler açılır. Darlık da sınav varlık da. Birikmiş kira ve faturalara ek bir süre ayni yardımlarla da destekleyerek bu yaralı anneyi bağrına basamasa da kabirleri başında dua ve onlarla hasbihal etmekten mahrum etmeyeceğiz inşallah.