Aslı Ü.

Kalabalıklarda çoğalır bazen yalnızlıklar..!

Kaç z/amanda bir değişir insan?

Yağmurun ardında g/izli ebem kuşağı misali.

Şans mı bu yoksa hayatın döngüsü gereği mi?

Baharda rengarenk olan bağlar;

Unutma ki; hazandan kışa karalar bağlar.

Kaçtan kaç çıkınca kaç kalır geriye;

Dardan feraha, geceden güne, dünden güne varmak için;

Bir şans ver, sadece farkındalığını hediye et kendine.

“Her sınav ağır ve zor mutlaka çekene de…” diyor Aslı Anne ve ekliyor “Yalnızlık, sahipsizlik ve çaresizlik hissi bir başka.”

Eşini yaklaşık dört yıl önce ebedi hayata uğurlayan annemiz ondan kalan cüzzi bir dulluk maaşı ve ev temizliğine giderek hem şimdi orta sonda olup lise giriş sınavlarına hazırlanan oğlunu okutmuş hem de rahmetli sanki biliyormuşçasına borç, harç peşinatı bulup, başımızı sokacak bir yuva olsun, dünyanın bin bir türlü hali var diyerek aldığı evin borcunu ödemeye gayret etmiş ve bugüne kadar da başarmış şükür.

Aslı Hanım, yoğun ve ağır işlere bağlı olarak boyun fıtığı olunca temizlik, merdiven vb işlere gidememiş haliyle ve çok zor duruma düşmüş. Şimdi ara ara durumumu bilen ailelere boyun korsesiyle gidiyorum yavaş yavaş da olsa çalışıyorum diyen annemizin üzerindeki bu yükü almak ve Atahan’ın LGS’ye hem kafası daha rahat hem de imkanları biraz daha artmış olarak hazırlanması için imecemizi başlatıyoruz bugünden tezi yok.

Şimdi yan binada giyim mağazamızdan bayramlık giyim verilip yüzü güldürülen ana oğula bayram gelmeden evle ilgili yaklaşık üç yıl kalan borçlarının bir yılının Bir Hayat Kurtar Projesi’nde binlerce hayata dokunan iyilik zanaatkarları tarafından kapatıldığı müjdesini vermek için sabırsızlanıyorum.

İyiliği, iyilikle yaşatanlar bayram olsun bayramınız.