Aysel T.

Kalem tutmak istiyorum!

Biriyiz hepimiz birinin,

Deva olduğumuz da var dert sayan da.

Bazen, bir anlam yüklenen,

Kimi zaman bire bin eklemesi beklenen.

Bir/İZ hepim/İZ sadece bir/İZ!

Ayşenur on dördünde kendisinden bir yaş büyük ablası gibi halk arasında Kelebek Hastalığı olarak bilinin derde müzdarip. Üç sağlıklı küçük kardeşe de abla bu güzel bakışlı kızımızın vücudunun hemen her bölgesinde etkili olan bu rahatsızlık en çok da el ve avucunda yoğunlaşmış ve Ayşenur artık avucunu açamaz hale gelmiş.

Günlük hamaliye işleri ile nafakasını kazanan babası özel hastanede daha önceden olması gereken bu operasyonu karşılayamayınca durumu daha da ağırlaşmış kızımızın. Az önce görüştük hastane ve operasyonu yapacak ekip ile ve normal fiyatının yaklaşık %25 daha altında bir maliyetle inşallah kızımız şifa bulsun diye hikayenin ilk bağışçıları bir nevi onlar oldular.

Annesinin kuruma bu konuda yardım talebini iletirken attığı görseli izlediğim ilk günden itibaren Ayşenur’un o zarif sesi kulağımdan gitmedi. Ne zaman kalem alsam elime, ne vakit yemeğe otursam icap duydum ve o istediğine kavuşana kadar da bu duygudan kurtulamayacağım.

Kalem tutmak istiyorum. Kaşık, çatal tutamıyorum…Ellerimin açılmasını istiyorum!!!