Celal A.

Şifa; sabrın teri damlayan alından!

Sürgün edilmiş!!!

Şimdi hayallerin, bilinmez mevsimin bir vakti saatine.

Serseri günlerin tekelinde ömrün, bitmez mürekkep, yaren kaleme.

Bu hasret!!!

Kaç asırlık yaran oldu senin, kanaması durmayan!!!

Koysaydın derdi avucuna, tutsaydın ulu orta hafiflerdi belki bu şifası olmayan.

Bir gelinciğe!!!

Rüzğar olur haykırışın.

Savurur ıtır ince yaprağını, düşer bir s/öğüt gölgesine.

Al rengi arında gizli, taşır sevdasını bir sadaka mahcubiyetiyle

Yaren olur anca sana, bekler ab-ı hayat içenlerin bahçesinde.

Sabır!!!

Diline doladığın aşk türküsü şimdilerde.

Kavuşmak kaç perdelik oyun oynanan bu gök kubbede.

B/ekle dedi b/ekle...Anı c/ana, dünü yarına...

Bekle, ne kaldı ki "T/an" yerinin ağarıp "Şafağın" sökmesine!!!

Bekle..!

Celal kardeşimiz otuz yedisinde ve yaklaşık sekiz yıldır mücadele ettiği kansere şifa arayışında. Eşi de kendisi gibi sağlıkla sınanan Celal Bey aldığı engelli maaşıyla karşılıyor okuyan çocuklarının ve hanenin nafakasını. Yakın geçmişe kadar köyde kurmuşlardı düzenlerini ancak hem kendisinin hem yenge hanımın devam eden ve sık aralıkla hastaneye gitme ihtiyacı onları Erzurum’un merkezine taşınmaya mecbur edince çaldılar ildeki Temsilciliğimizin kapısını.

Başlarını sokacak kendi imkanlarına göre bir ev bulmuşlar ancak ne yatacak yer ne oturacak koltuk ne de pişirip taşıracak kap kaçak var…

Elimizde olanlardan hemen verdik olmayanların da siparişi geçildi onlar gelene kadar inşallah dedik maliyetini bu sabır sınavında dimdik duran kardeşimiz ve ailesinin duasını almak isteyen gönlü zenginlerimiz üstlenecektir.