Sıkıntılarını biraz olsun hafifletmek için Ebru Hanım desteklerinizi bekliyor.
“Ben gurbet rüzgârının üflediği kamışım...
Bir su başında mahzun, yapayalnız kalmışım.
(Necip Fazıl Kısakürek - Kamış)
Üstadın dediği gibi insan bazen kendini yalnız hisseder. Hem de yapayalız. Dahası ve daha acısı bu yalnızlığın kalabalıklarda hissedilmesidir.
Bu hisler ve söylemlerle çaldı kapımızı Ebru Hanım. Konuşmaları rahmet yağmuru gibi gözyaşlarıyla kesildi sık sık.
Sabır dilemek, dua etmek ve sıkıntılarını biraz olsun hafifletmek için sesini derya gönüllülere duyuracağımıza dair söz vermekten başka bir şey gelmedi elimizden.
Biri %95 engelli iki evladıyla tutunmaya çalışıyor hayata. Kızının eğitimi ve sağlık sorunları yaşayan oğlunun tedavisi için borca girmiş. Bir okulda sözleşmeli hizmetli olarak çalışıyor. Borcunu ödemeye çalışırken kira ve faturalarına yetişememekte. Engelli oğlu için çok uygun olan evden bu nedenle çıkarılmayla karşı karşıya kalınca son çare olarak çalmışlar kapımızı. Üç kira birikmiş, buna aidatlar ve faturalar da eklenince 5.000 lirayı bulan bir ihtiyaç var.
Ne dersiniz?