Onsekiz yirmili yaşlar... Delikanlık yaşları... "Ah gençlik, geri getirebilsem seni, yıllar ne çabuk geçiyor." nidaları hangimizin kulaklarında çınlamıyor ki!..
Onsekiz yirmili yaşlar... Delikanlık yaşları... "Ah gençlik, geri getirebilsem seni, yıllar ne çabuk geçiyor." nidaları hangimizin kulaklarında çınlamıyor ki!.. Edip Bey, 1968 Batman doğumlu. Delikanlılık yıllarının başında, en hareketli, en verimli yıllarında eksik uzuvlarla yaşamak, hayata eksik bakmak onun kaderi olmuş. Edip Bey, kalabalık bir ailenin ilk çocuğu. Onyedi onsekiz yaşlarında köydeki hayvanları bir arkadaşıyla otlatmaya götürdüğü gün onun hayatı değişmiş. Arkadaşıyla şakalaşırken çıktığı elektrik direği hayatındaki seyri tamamen değiştirmiş. Edip Bey elektrik çapması nedeniyle kollarından birini dirsekten diğerini de omuzda itibaren kaybetmiş.Anında müdahale edilememesi bu sonucu doğurmuş aslında. Müdahalenin gecikmesine sebepse cahillik ve en çok da parasızlık olmuş. Delikanlılığın en deli yılları hastane köşelerinde hastalıkla, mücadeleyle geçmiş. Bir başkasına muhtaçlık, yemek yemek gibi en doğal ihtiyaçları için dahi muhtaç olmak onu vaktinden çabuk olgunlaştırmış. Akranlarını uzaktan seyretmek, onlara imrenmek bir yandan da var olanı kaybetmenin acısını tatmak, zaten kalabalık bir ailede zor şartların altındaki ezikliğin üstüne, böylesi bir ağırlık hissetmek hangimizi olgunlaştırmaz ki? Ya da hangimiz böyle bir ağırlıkla ezilmeyiz ki? Edip Bey hayatı boyunca hep bu eksikliği yaşayacak, hep bunun acısını hissedecek. Ama hiç değilse muhtaç olmamak için kollarına protez takılmasını istiyor. Protez masraflarını yeşil kart karşılamıyor, Edip Bey ve ailesi için bu miktarı ödeyebilmek imkansız. Hadi 18 yıldır yaşanan acıları hafifletelim. Bir hayatın seyrini daha değiştirelim... Kalan miktar ismini vermek istemeyen bir bağışçımız tarafından karşılanmıştır. İlginiz ve desteğiniz için teşekkür ederiz.
