7 küçük çocuğuyla yaşam mücadelesi veren Emine Hanım'a yardım elinizi uzatmaya var mısınız?
"Baba Çınar Ağacıdır… !
Ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz,
İşte o zaman gerçekten büyüyorsunuz.
Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde.
Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.
Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz,
Sizin de gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor
Ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuz.
Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız,
Takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz,
Korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz.
Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...
Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen,
Sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa ...
Büyüyorsunuz o zaman işte.
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.
Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur...
Şairin dediği gibi “SAVAŞIN ORTASINDA KOMUTANSIZ KALMAKTIR BABASIZLIK” hele de kalanlar gerçekten çocuksa Demir Ailesindeki gibi. Bu kez kapımızı eşini bir yıl önce kaybeden ve 11 ile 1,5 yaş aralığında yedi yetimiyle kalan Emine ablamız çaldı. Eşinden bir maaş kalmadığı gibi hem çocukların küçük olmasından hem de sağlık sorunlarından dolayı sık sık hastaneye götürüp getirdiğinden çalışamamakta. Hayat mücadelesi ve çocuklarını düşünmekten acısını yaşayamayan yasını tutamayan bir anne Emine Hanım.
Ve daha hayatlarının baharında bir dalları kopan yedi küçük yürek.
-Acıları taze demiyorum, çünkü hep taze kalacak biliyorum…
-Aslında hepimiz yetimiz, yarım bir yanımız. Bugün değilse yarın…
Bu acıların tazeliğini gidermek değil ama paylaşmak mümkün. Yarım olan yanlarımız birleştirerek de bütünü oluşturabiliriz fikrinden hareketle gönül birliğine davetlisiniz."