Ercan P.

Yalnız yaşanır yalnızlık..!

Bitti z/aman telaşım,

Yıllar yoruldu yürünen yoldan.

Bir varsa bin yoktu yoldaşım,

Yalnızlığın b/ana sevdası ondan.

Bazen üst üste zor sınavlara tabi tutulur insan. Kolaydır dert yanmak, hayıflanmak ve niye ben, yine mi diye isyan ama sabırdır tam teslimiyetle kurtuluşa götüren asıl olan.

Ercan kardeşimizi öyle güzel anlatıyor ki bu cümleler üst üste kayıplar yaşayıp daha kendine gelmeden sıradan bir tetkik için gittiği hastanede kanser olduğunu öğrenmiş. Tedavi başlamış, her şey yolunda giderken ve tam artık atlattım diyecekken metastaz yapmış hastalık.

Yapayalnız hayat mücadelesinde iyi gününde her müşkülüne koşturduğu dostları tedavi sürecinde yanında olmuşlar ve artık biriken borçlara yetişemeyince biz dahil birkaç kurumun kendisinden haberdar olmasına vesile olmuşlar.

Az önce onlardan biriyle görüştüm ve ardından Ercan Bey kardeşimizle. Dostu süreci anlattı, biriken ev kirası, faturalar, esnafa vb borçlardan onların çabaları ve desteğine rağmen kalanları. Ercan Bey ise şükür makamında nasıl olunur adeta bunun dersini verdi kısa konuşmamızda. “Derdi veren mutlaka devayı da verecek bittiğinde imtihan” dedi ve güldü sonra ekledi “ki hoş en büyük deva geldiğimiz gibi tertemiz gidebilmek Ona!” Amenna dedim şifa dilerken. Ne yapabiliriz sizin için sorusunu sormadan önce çok düşündüm en doğru zamanda en doğru kelimelerle sormalıydım zira. Cevabı da manidardı “Hal hatır sordunuz, dertlendiniz benimle size kim haber etti diye sormayacağım, Mevla böyle olsun istedi demek ki daha önce bazı özel projelerinize katkı sunmuşluğumun yanında gönlümdeki yeri çok farklı Deniz Fenerinin zira.”

“Yarı yanım tutmuyor bir süredir. Ama umudumu kesmiş değilim kalkarsam ayağa biraz borçlarım var öderim ancak bu arada emr-i hak vaki olursa kul hakkıyla gitmek korkutuyor beni.”

Ne güzel korkular bunlar keşke tüm insanlığın ortak korku ve hassasiyetleri böyle olsa diye geçirirken içimden şifa dileyip borcun bizim diyerek biraz zaman rica ettim kendisinden.