7 aylıkken yetim kalan ve kendisine kol kanat geren babaannesini de kaybeden Can kardeşimiz ve annesi için imeceyle bir ev yapacağız inşallah.
Herkes kendi d/okunaklı hikayesini yazıyor hayata.
Kimi kısa…
Uzun kimi!
Hepsi başka başka ama gerçek mutlaka!
Can daha ömrünün baharında henüz on üç yaşında ama öyle peş peşe gelmiş ki kayıpları daha yedi aylıkken yetim kalmış.
O günden sonra (iki ay önce sonsuzluğa uğurladıkları) babaannesi yerleşmiş yanlarına. Babadan kalan bir maaş yok. Teyzemiz el ele vermiş geliniyle, eşinden aldığı emekli maaşına, yardımlar ve gelininin temizlik işlerinden kazandığını ekleyip çekip çevirmişler evi. Ve bugünlere getirmiş torununu.
İki ay önce babaanne rahmetli olunca maaşı da kesilmiş haliyle. Annenin temizlikten kazandıkları kafi gelmeyince kirayı ödeyemez olmuşlar. Zaten salgın sürecinde bir apartman merdiveni silme işi dışında bütün işleri de iptal olmuş.
Ramazanla birlikte onları yıllardır bilen seven mahalleli, eş dost, akraba ve hayır severler yetimimiz ve annesini Allah’ın izniyle kira sıkıntısından kurtarmak için el ve gönül birliği yapmışlar.
Gerekli miktarın büyük kısmı toplanan bu hayırlı imecede biz de varız dedik. Ve inşallah yeni evlerine geçtiklerinde ayni yardımlarımız (gıda, temizlik seti, giyim vb) Can’ın eli ekmek tutana kadar devam edecek.