Hep birlikte Fathi Abi'nin yeniden bir marangozhane açarak ayakta kalmasına destek olalım.
Ne tohum biter ekmeden,
Ne dert vakti dolup, çekmeden.
Kuş misali uçup da gün elden gitmeden,
İşlemek, üretmek, el ele yürümek gerek.
C/ana hapsolmuş ömür bitmeden.
Hazır arayan, hazırlığındadır hüsranın,
D/uyansın ” İnsan”
Zaman perdesi kapanıp, iş işten geçmeden.
Fathi Kardeşimizin durumunu özetliyor yukarıda ki satırlar. Bazen elde olmayan nedenlerle mal, mülk kaybeder insan. Ama bu dünya malının sahibine sadece emanet olduğunu bilenler için çok da zor bir sınav değildir.
Mevla azmedene, çalışana ve paylaşana yine yeniden verir, hem de misliyle. Fathi Bey ortak yaptığı işte batınca borç harç kendi kurtarmaya çalışmış marangozhanesini. Ama sıkıntılı günlerde siparişler iptal olup makine ve mallar da hacze gidince kapatmış ekmek teknesini. Dört evladı ve eşini anne ve babasına emanet edip gurbette çalışmaya başlamış. Ve ekmeğini taştan çıkartan bu baba şimdi yeni bir yol ayrımında.
Ona kol kanat da geren bir ağabeyinin tanıştırdığı marangoz ustası, yaşlılığı nedeniyle kapattığı atölyesini, Fathi Beye "kazandıkça makinaların borcunu ödersin" diye bırakıyor. Bu çalışır durumdaki tezgahın işlemesi için tek noksan, malzeme alacak sermaye.
Bu sefer hem kapanacak bir tezgahı üretimde tutmak hem de bir dokunuşla altı kişilik aileye umut olmak için birleşiyor imece sever yürekler.