Farkımız, geç olmadan imtihanın farkına varmamız.
Her yeniyi eskiten zaman,
Seninle yarış halinde olan insanın aymazlıkla bitmez imtihanı ne de yaman.
Fatma abla elli sekizinde ve adaşın yetmiş yedi yaşında olan anneciğiyle yaşıyor babasını sonsuzluğa uğurladıklarından beri. Abla bebeklik çağından menenjit geçirmiş ve yaş ilerledikçe buna eklenen diğer rahatsızlıklar da olunca engel durumu %60’ların üzerine çıkmış. Ayakta destekle durabiliyor ve hatta düz de birkaç adım da atıyor ama hepsi bu. Anne kız birbirlerine yoldaş olmuş, sırt sırta vermişler son yıla kadar teyze dışardaki işleri yapabiliyorken artık o da yaşlılıkla birlikte elden ayaktan düşmeye başlamış. Şükür diyor her ikisi de ne sorsak şükür.
Şimdi bir akülü engelli aracı gerekli iki Fatma’nın hayatlarını kolaylaştırmak, onların toplumla bağını kopartmamak için.
Bu niyetimizi iletip kendilerine biraz zaman istediğimizde: “Nasip” dediler nasip.
Bu iyilikten nasiplenmeye bir dokunuşla iki cana umut olmaya davetlisiniz.