Gecenin karanlığı, gün doğana kadar..!
Gece bitecek elbet,
Her yer aydınlık olacak,
Yıldızlar, güneşi sobeleyecek,
Bekle gün umuda doğacak.
Hayatın bilinmezleriyle akışını bilmek, inançla umuda sarılmaya ve dahi şerri hayra yormaya vesile. Zor zamanlar güzel anların müjdecisidir çoğu zaman ve acılar güç katar insana, farkındalığı arttırmakla kalmaz tabiri caizse oldurur.
Bazen beklemektir en büyük sınav çok zor olsa da bu sabrı asla elden bırakmamaktır şifa. Gecenin karanlığı değil mi ki gün doğana kadar. Berat yavrumuz ve ailesi için de zor, dar, güneşin de aydınlatamadığı kara zamanlar yaşanmakta bu günlerde ama şafağın sökmesi yakın. Berat daha sekiz aylık ev hanımı annemiz ve çoğu zaman evladının tedavisi için işini aksatmak zorunda kalan mobilya ustası babanın üç evladının en küçüğü. Yaklaşık dört aydır şifa aramakta yavaş yavaş vücudunu saran, onu hareketsiz koyup yatağa ve solunum cihazına bağımlı koyan bu hastalığa. Ve şimdi bir süredir de yoğun bakımda bu derde deva ararken yakalandığı covid de eklenince üzerine minik bedeni kaldıramadı haliyle.
Berat’nı tedavileri tamamen bitip, olumlu sonuç verene kadar fizik tedaviyle kaslarını canlı ve güçlü tutması şart. Bunun için haftada iki gün olan ücretsiz seans yetersiz ve ailesi imkan, destek, yardım buldukça onun için hayati önem taşıyan bu tedavi seanslarının sayısını dörde beşe çıkartıyor.
Yüreğiyle hayata sımsıkı sarılan, adeta konuşan gözleriyle sıcacık bakan çocuk yanındayız.
Bekle, gün umuda doğacak!