İbrahim V.

Umut yolunu bulur…

Niyet sebep düşmeye yola,

Başlamak bitirmenin yarısı.

Kısmetten ötesi var m’ola!

İş ilk adımda bereketiyle geliyor arkası.

İbrahim Ağabey ellili yaşların ikinci yarısında. Beş yıl kadar önce ağaçtan düşme sonucu ciddi bir yaralanma yaşadı ve sonrasında takılan platinle günlük işlerini yapar hale geldi. O dönemde eşi tarafından terk de edilen iki evlat sahibi baba şimdi okullarında çok başarılı on iki ve on üç yaşındaki iki evladına kol kanat gererken bir yandan da geçen yıl kaybettiği kalp hastası babasına da bakmaya çalışıyordu.

Şimdi de yetmiş beş yaşında olan ve kemik erimesine bağlı kırıkları oluşan anacığına bakıyor ki bundan hiç de şikâyetçi değil.

“Tek geldik bu aleme tek göçeceğiz” diyor iki damla yaş süzülen gözlerini gizleme çabasıyla yok mu başka kimin kimsen, kardeşin seninle bu yükü bölüşecek dediğimizde.

İbrahim Ağabey bunca imkansızlık içince bunca sıkıntı ile uğraşırken başlarını soktukları dededen kalma emektar, köhne barakadan yeni, yaşanılası bir ev yaptırıp geçme hayallerini de hep ertelemiş.

Çocuklar büyüyor, biri kız biri oğlan, tek göz de dört kişi olmuyor. Bu yaz bir umutla hafriyatı aldırdım fındık olursa hiç değilse temeli atarım diye ama Mevlanın verdiğine şükür hem az oldu hem de fındığa musallat olan böcek/kokarca zarar verdi.

İbrahim Ağabey ve dahi anacığı ile iki yavrusunun kış gelmeden insana yakışır hayal ettikleri eve geçmeleri için komşuların yaktığı iyilik kıvılcımı bizim de katkılarımızla yerel kurumlar muhtarlık, belediye ve SYDV işbirliği ile yarınlarını aydınlatacak bir meşaleye dönüştürülecek inşallah.

İbrahim Ağabey;

Babana rahmet, evlatlarına sıhhat, anacığının hayır duasını almaya devam bize de verdiğimiz sözü tutmamız için az biraz müsaade et.