Mehmet D.

Bazen Susarsın Avaz Avaz!!!

Tebessümün bestesidir kahkaha.

İnsan her daim gülemez ama,

İstikamet üzere olmak niyetiyle devam etmeli yola.

Aldığı emaneti helal getirmeden ulaştırabilmek için Vedud’a!

Bazen dolanır dil, s/öz yanar da kavrulur. Çok şey vardır anlatılacak da bilemezsin nereden başlamak gerek, daha doğru olur önce neyi söylemek.

Bazen utanır insan, gönül mahsun ve mahcup olur. Hiç kabahatin yoktur da bunca zaman nasıl görülmez, duyulmaz dahası bilenler, şahit olanlar nasıl ve neden duyarsız olur.

Bazen ayağa gelir kısmet, Hak güzel işlere seni memur kılar. Sen yap, sen dokun, sen dinle, sen vesile ol bir yaralı kalbin yine yeniden umutlanmasına insanlık adına.

Yıllar önce eşi ve evladını trafik kazasında kaybeden sonrasında şehir de tutunamayan, kronik kalp rahatsızlığının yanında aylar önce ağaçtan düşme sonucu patlayıp alınan dalağıyla ilgili tedavi gören Mehmet Ağabey bir yıldan fazla olmuş köyüne döneli. Bir süre orada burada misafir gibi yaşamış ev bark olmayınca ama bunun böyle olmayacağını anlayıp ilçe merkezine oldukça uzak, su, elektrik ve hatta başta yol olmayan, ondan başka varlığı bulunmayan küçük bahçesine çadır kurar.

Elli sekizinde ve emekli olmasına iki yıl var. Şimdilerde tamamen yardımlar ve eş dost desteğiyle karşılıyor günlük ihtiyaçlarını.

Ne yapıp edilip daha insani, sağlıklı ve güvenli bir yerde yaşaması sağlanmalı ki bölge yarı ormanlık olduğu için gerek yırtıcı hayvanlar gerekse köpekler özellikle çadırda zaruri ihtiyaçları olan gıdalar vb olduğunda kokuya gelip zarar vermekte ki bunun gecesi, uyku hali de var.

Geçen ramazan sahursuz ya da ekmek zeytinle niyetlenen, kime sorsak dünlerde, elinde avucunda varken herkese, her derde koşardı denilen hayata küskünlüğü oluşmuş bu güzel adama iftar, sahur sofraları kurabileceği belki eşi dostu, akranlarını bile o sofrada misafir edebileceği bir yaşam konteyneri sağlayabilmek Allah’ın izniyle.

Bazen çok zaman alır denilen şeyler oluverir bir çırpıda vakti geldiyse.