Yangın, ateş sadece düştüğü yürekleri yakmadığında söner!
Asırlık özlü duyguların c/anda tezahürü sen;
H/arlı alevlerde gönüllü yanan anka kuşu ben.
Melek abla ile az önce uzun uzun konuştuk bu satırları kaleme almadan. O çok şey anlattı bense bir şey anladım.
Vefa…
Hayatı hep zorluklarla geçmiş ve hala da sürmekte sıkıntıları ama o çevresindeki insanların hayatlarını kolaylaştırmak için çırpınmakta. On bir yaşında oğlunu babasız büyütürken rahmetli olan ablasının altı yaşındaki kızını da sahiplenmiş.
“Zeynebime öksüz diyorlar ya içim parçalanıyor” derken sesindeki titreme onu evladından zerre ayırmadığının göstergesiydi.
Melek Hanım ile çocuklar geçtiğimiz Ramazan başında evlerinde çıkan yangında canlarını zor kurtarmışlar. Şükür diyor çok şükür onlara bir şey olmadı ya. Tekrar başlarını sokacak bir yer tutmuşlar ve şimdi orayı yuvaya çevirmek için gayretleri.
Yangından kalan borçlar ve giden eşyaların yerine yenilerini almak için söz verdik Melek Ablaya.
Nasıl bir yükten kurtulurum bilemezsiniz dedi ve ekledi “Söz dediniz ya yapsanız da Allah razı olsun yapamasanız da”