Çok küçüktü çocuk;
Annesi; babası da bir o kadar genç...
Daha bir hafta olmuş olmamıştı doğalı...
Ve daha ömrünün başında ölüm mü konuşulmalı…
Ne yapmalı, nasıl davranmalıydı doktor. Üç binde bir görülen bu hastalığı nasıl anlatmalıydı.
Zordu ama mecburdu…
Karademir Ailesinin son ferdine Yiğit adını vermişti annesi sanki bilir gibi yiğitçe mücadele etmesi gerektiğini...
Elini omzuma attı doktor... G/özünün içine b/aktı babanın.
Bak Murat dedi… Evlat candan öte; kimseye acısını göstermesin duam Mevla ve ölüm dedi ölüm... Bizim için biliyorsun... Ölüm bizim için...
Anladım sizi, yormayın yüreğinizi, bazen söz bitiyor der gibi... Salladı hafif hafif başını Murat.
Sustu!!! Suskunluğunu kendi bozana kadar.
Ve... Ölümü öldürdü babanın sözleri...
"Biz doğumla ölümü ayırmayız, ikisini de yolculuk bir evrenden ötekine el ele.
Ölüm bizim için evet... Ölüm ölümsüzlüğümüz... Ama şimdi yaşama zamanı, Yiğitlerimle Mevlam ömür verdikçe.”
Murat ve Kübra Karademir’in son göz ağrıları Yiğit; üç kardeşin en küçüğü, daha altı aylık ve 3000’de bir görülen kalıtsal bir hastalık olan Kistik Fibrozlu. Doğumundan itibaren sürüyor tedavisi. Allah bilir elbette ama en iyi şartlarda bakılır, şimdi tedavisi eksiksiz yapılırsa otuzlu yaşları görme ihtimalinden bahsetmekte doktorları.
Araba yıkayarak nafakasını kazanan baba diyemiyor fazla bir şey boğazı düğümleniyor da; annesi gözyaşlarını silerken bir yandan anlatıyor. Doktorlardan başlayıp destek olan herkese dua ediyor ve ekliyor. İlaçlar tamam da tedavi için kullanılan özel mamaların hepsini karşılamıyor sigorta. Ayda 8 kutu bir kutu seksen lira. Bu zamana kadar borç harç…”
“Onca sıkıntı arasında bunu dert etmeyin” dedik… “Bir yıl hiç değilse, hem destek hem dualarıyla Yiğit’in yanında olacak güzel insanlar var ve gün doğmadan neler doğar. Mevlam tez vakitte şifa versin inşallah. “