Osman K.


İyilik, imecedir birlikte çoğaltılan.
İnsan,
İnsanın elinden tut sıkı sıkı.
Duymakla kalma,
Özümse, hisset, yaşa onun yüreğindeki sızıyı.
İnsan,
İnsanı hissettirme yalnız, çaresizlikle tek başına koyma,
Birlikte ve kararlı çık karşısına kötülerin,
Darda olanları sade/ce zarar gördüklerinde değil de,
Hep hatırla, usulca sokul hep, sevgin ve merhametinle iyiliğe eğil.
İnsan,
İnsan kal...
İnsan doğdun, sorumlusun,
İnsanca sürmeli tamamlana dek ömrün!!!
Susma,
Korkma,
Ne göz yum zulme ne eğ boyun,
Duyarsızların yurdunda durma.
Uzunca ve uzun olduğu kadar da duygu yüklü bir mektupla başladıK bu sabah güne. Üç evladını alın teriyle yetiştiren, okutmaya çalışan, birini evlendiren ve ikisi için onurlu mücadelesi devam eden babamız üst üste gelen ciddi sağlık sorunları yüzünden malulen emekli edilip maaşı da en alt düzeyden bağlanınca hem birikmiş borçlarını ödemekte hem de rutin hayatını sürdürmekte zorlanır olmuş. Emeklilikte çalışmak istemiş, üçüne beşine bakmadan maaşın ek gelir nefes aldırır diye ama maalesef sağlık durumu (vertigo, şeker, görme kaybı) buna mani olmuş. Birkaç teşebbüsü olmuş başlamış da birkaç yerde lakin daha ilk gün iş verenler bunun mümkün olamayacağını görüp üzülerek sonlandırmışlar süreci.
Mektubu okuduktan sonra kendisiyle hasbihal etme imkanı da bulduk. Dinledik uzun uzun… Anlattıkça rahatladı, rahatladıkça anlattı. “Hay Allah razı olsun, bir şey yapamasanız da dertlendiniz ya derdimle bu her şeye değer, çok mutlu oldum” diyerek sonlandırdığı sohbetimizde selam ve dualarını gönderdi gerek Deniz Feneri tüm ailesine gerekse BHK Projesinin siz gönlü zenginlerine.
“Az bir vakti kaldı kızımın inşallah onun eli ekmek tutunca küçük kardeşini de o okutur, benim de gözüm arkada kalmaz” diyen evlatlarının ardında yüce bir dağ misali dimdik duran bu adamı düşündüren borçlarından kurtarıp, okusunlar diye çırpındığı evlatlarına mahcup olma endişesinden arındırmak için bu seferki imecemiz.
İyiliği yine birlikte çoğaltıp, dokunduğumuz hayatlarda u/mutlu yarınlara b/ulaştıracağız.