Gecenin karanlığı, gün doğana kadar..!
Gece bitecek elbet,
Her yer aydınlık olacak,
Yıldızlar, güneşi sobeleyecek,
Bekle gün umuda doğacak.
Hayatın bilinmezleriyle akışını bilmek, inançla umuda sarılmaya ve dahi şerri hayra yormaya vesile. Zor zamanlar güzel anların müjdecisidir çoğu zaman ve acılar güç katar insana, farkındalığı arttırmakla kalmaz tabiri caizse oldurur.
Bazen beklemektir en büyük sınav çok zor olsa da bu sabrı asla elden bırakmamaktır şifa. Gecenin karanlığı değil mi ki gün doğana kadar. Esma kızımız ve ailesi için de zor, dar, güneşin de aydınlatamadığı kara zamanlar yaşanmakta bu günlerde ama şafağın sökmesi yakın. Esma daha iki buçuk yaşında ev hanımı annemiz ve çoğu zaman gece çalışmak zorunda kalan özel güvenlik babanın üç evladının ortancası. Yaklaşık bir yıldır şifa aramakta yavaş yavaş vücudunu saran, onu hareketsiz koyup yatağa ve solunum cihazına bağımlı koyan bu hastalığa. Yaşadığı ilçede hem tedavisi hem de belirli periyotlarda yapılması gereken kontrolleri için yeterli sağlık kuruluşu olmadığı için en yakındaki komşu ile gitmek durumunda kalıyor.
Esma’nın tedavileri tamamen bitip, olumlu sonuç verene kadar fizik tedaviyle kaslarını canlı ve güçlü tutması şart. Bunun için haftada iki gün olan ücretsiz seans yetersiz ve ailesi imkan, destek, yardım buldukça onun için hayati önem taşıyan bu tedavi seanslarının sayısını dörde beşe çıkartıyor.
Yüreğiyle hayata sımsıkı sarılan, adeta konuşan gözleriyle sıcacık bakan çocuk yanındayız.
Bekle, gün umuda doğacak!