Hepimizde var kanayan bir yara, merhem olmalı insan insana!
K/anıyor yüreğim için için sessiz bir feryatla,
Enkazındayım dimdik ayakta duran acı hakikatlerin.
U/mutlu dünlerin gölgesi üzerinde c/anın,
Anılar zihnimde z/EL/z/ELE, hayalini kuruyorum güzel günlerin.
Enkaz, kurtarma, ses, temas, yaşam koridoru, umke, ambulansss…
Uzayıp gidebilir bu kelime dizisi, daha yüzlercesini sıralayabiliriz hepsi de birbirinden önemli olan yaşanılan afete, on ilimizi yerle bir ederken canım Türkiyemi tek yürek dimdik ayağa kaldıran depreme dair.
Afad, Kızılay, STK’lar, Mehmetcik, polis, madenciler, doktorlar, itfaiyeciler, pilotlar, uluslararası destek, belediyeler, gönüllüler, bağışçılar, yardım, tır, sıcak yemek, çay, çadır…
06 Şubat gecesini sabaha bağlamaya çalışırken zaman, 04:17 keşke dursaydı hayat o an. Teker teker bıkmadan, yorulmadan, durmadan kaybettiğimiz canları, geride kalan gözü yaşlı, nine, dede, hala, teyze, amca, dayı, abla, abi, baba, anne ille de bebekleri uyandırsam, kucaklasam, sırtlasam bin bir emekle yaptıkları, aldıkları, yuva olsun diye kurdukları yaşamlarının üzerine yıkılacak evlerden çıkartsam.
Birlik, destek, vefa, kardeşlik, empati, yardımlaşma, farkındalık, sevgi, umut…
Durup düşünüyorum da kaç yarayı sarmadı, kaç enkazdan el ele çıkmadı bu millet dilinde dua, gönlünde tam teslim olmuş imanla. Acıyor bir yanımız hem de çok, göz yaşımız akıyor ki en fazla içimize o bile yürek yangını söndüremiyor tamam. Ulusal hatta evrensel biz yas bu her insan bir dünya, her can taşırken ayrı bir mana on binlercesini yitirdik, hayata gözlerini yeni açmış meleklerimizle nineleri, yarınlara dair hayalleri taptaze olan gencecik körpeleri, baba ile evladını, yavrusuna canı pahasına siper olmuş anaları yan yana gömdük hepimiz acımızla kalbimize.
…
Depremde her şeylerini kaybedince altı aydır Kocaeli’nde onlarca aile ile misafirhanede ağırlanan Seydi Bey ve ailesinin dosyası gelince önüme depremin ilk günlerinde “Yazılmayan Duygular Unutulur” sözünü haklı çıkaran satırlarımı anımsadım. Zor zamanlar geçirildi çok zor, çok şükür epey yol alınsa da tüm hızıyla hazırlık ve yapımları süren kalıcı konutlara kavuşana kadar zorlukları süren kardeşlerimiz gerek depremi etkileyen gerekse farklı illerimizde bu ailemiz gibi hayat kurmaya çalışanlar için devam ediyor. Kardeşimiz okuyan üç evladı ve eşiyle ilgili kurumun desteğiyle ev tuttu, eşyalının bir kısmı yerelden sağlandı, bir kısmı evi tuttuğu bölgedeki komşularınca hediye edildi kalan zorunlu malzemeler için de bizim kapımızı çaldılar.
Hepimizde var kanayan bir yara, merhem olur insan insana diyerek biz de siz gönlü zengin Bir Hayat Kurtar Projesi bağışçılarımızın.
