Sokakta kalan Suzan Hanım'a yeni düzenini kurmasında 3.000 liralık eşya desteği vermek için var mısınız?
Bu kez bir evlat annesi bir anne evladı için yüreğini açtılar bize. Açtılar da her dokunuşta sabrın mı şükrün mü daha zor olduğunu düşündük durduk.
70’li yaşlarda annesinde kendini unutmuş, yok etmiş otuzlu yaşlarda bir evlat Suzan.
Onların hayat hikayelerinin özetlendiği mektuplarını okurken yıllar önce anacığıma yazdığım şu satırları mırıldanır buldum kendimi.
“ …
Dün gece sensiz, soğuk gurbet ocağında yastığa koyduğumda başımı,
O an senin kucağındaydım anne; nasırlı, toprak kokan ellerin okşuyordu saçımı.
Öyle bir saltanat ki bu imreniyor alemin cümlesi.
Başımın tacısın, ben ise babamı uğurladığımız cennetin, ayaklarının altındaki bekçisi.
Dün gece seni düşündüm anne, sen yoktun ama… Sensizlik de.”
…
Anne ya Anne ama bilene anlayana sonsuz kurtuluşun anahtarı anne. Suzan ise varlığımsın anne diyor ve ekliyor. “Yeniden başlamak için yine yeniden yol almak yalnız bırakıldığımız hayatta annemin sağlıklı bir ömür sürmesi için hiç kaybetmediğim umuduma ışık olun…”
Baba yok, küçük abi uyuşturucu bağımlısı uzun zamandır içerde ve ana kızın sokakta kalmasına neden evde ne var ne yok satıp aileyi borç batağına sokması. Sonrasında Suzan annesini alıp memlekete köyüne Artvin’e gitmiş ama yatağa bağlı hem kalp hem diyalize girecek kadar böbrek hastası olan annesinin her geçen gün kötüye gittiğini görünce yine geri dönmüş İstanbul’a. Büyük abinin yanına sığınmışlar ki ikinci yıkımın yaşandığı süreç de o zaman başlamış. Bir hafta on gün anca kalmışlar ve sonrasında tabiri caizse sokağa atılmışlar.
Ve şimdi bu güzel yürekli ana sevgisini baş tacı yapan kardeşimizin yanında olma vakti. Konudan haberdar olan eş dost ve şimdilerde misafir eden uzak akrabalar da imece usulü çözüm için el&gönül birliği yapmışlar.
Yeni evlerine geçmeleri, Suzan’ın dediği gibi yine yeniden başlamaları ki en önemlisi yalnız olmadıklarını hissetmeleri için "biz de v/ar mıyız? …