Dokunun hayatlara, iyilik ulaşsın yarınlara...!
Biz durunca,
Dursa ya dünya.
Koşunca alabildiğine semaya süzülen martılar gibi,
Hızlansa, gece görünüp hemen gün olsa.
Güldüğümüzde güller açsa gülistanlar,
Ağlarsak ...
Bereketle inse yağmurlar sağanak sağanak.
Bir fark etsek keşke unutmamacasına,
Her insan bir alem,
Ve biziz Dünya.
Hayatın bilinmezleriyle akışını bilmek, inançla umuda sarılmaya ve dahi şerri hayra yormaya vesile. Zor zamanlar güzel anların müjdecisidir çoğu zaman ve acılar güç katar insana, farkındalığı arttırmakla kalmaz tabiri caizse oldurur.
Bazen beklemektir en büyük sınav çok zor olsa da bu sabrı asla elden bırakmamaktır şifa. Gecenin karanlığı değil mi ki gün doğana kadar. Fatma Zehra kızımız ve ailesi için de zor, dar, güneşin de aydınlatamadığı kara zamanlar yaşanmakta bu günlerde ama şafağın sökmesi yakın. Yavrumuz on beş aylık ve iki yaşını doldurmadan on üç buçuk kiloya ulaşmadan ilacına kavuşturulmalı. Bu nedenle uzak yol gemi işinde çalışan babamız evladı şifa bulana kadar yanında olmak için ara verdi mecburen yolculuklara.
Fatma’nın tedavileri tamamen bitip, olumlu sonuç verene kadar fizik tedaviyle kaslarını canlı ve güçlü tutması şart. Bunun için haftada üç gün olan ücretsiz seans yetersiz ve ailesi imkan, destek, yardım buldukça onun için hayati önem taşıyan bu tedavi seanslarının sayısını dörde beşe çıkartıyor.
Yüreğiyle hayata sımsıkı sarılan, adeta konuşan gözleriyle sıcacık bakan çocuk yanındayız.
Bekle, gün umuda doğacak!