Türkan A.


Kadir..!
Yorulur insan,
Yürür, koşar, durur, sayısız dertler y/aşar da yürek gibi yorulur insan.
2015 yılı Kadir Gecesi iftarında tanımıştım Kadir’i o zaman dokuz yaşındaydı. O gün ve sonrasındaki tüm görüşmelerimizden aklımda kalan en belirgin şey onun hep güzel tertemiz yüzü. Zor bir hayatı vardı, babası ve annesi o daha bebekken rahmetli olunca kendisini büyüten babaannesini anne şimdi üniversite sonda olan hala ve amcasını da abla ve ağabey biliyordu.
Kadir hep baş konuğumuz oldu yetim iftarlarında, dünya yetimler gününde ve her karne dönemi takdirlik öğrencilere (yetim) karne hediyesi veren bağışçımız için yaptığımız etkinliklerde.
Zaman geçti, biz yaşlanırken o büyüdü delikanlı oldu gözümüzün önünde yavaş yavaş. Taki o cinayet gibi kazanın olduğu güne kadar her şey tüm aile için ne güzel gidiyordu. Türkan Anne iki evladı üniversite okuyor elleri ekmek tutacak, emekleri zayi olmayacak ve el birliğiyle Kadir’i de okutacaklar diye ne kadar mutluydu.
Zaman durdu..! Kadir ona ve yanındakilere yeşil yanmış yaya geçidinden karşıya geçiyordu. Tüm araçlar durmuş ama biri vardı ki durmuyor tam sürat Kadir’e doğru geliyordu. Görenler bağırdı, Kadir aracı fark ettiğinde dondu kaldı ve zaten çok geçti artık olan oldu!
Bırakın araç kullanmayı yakalandığında ayakta duracak hali olmayan bir cani gül yüzlü Kadir’in umutlarını Türkan annenin emeklerini aldı götürdü.
Aylarca yoğun bakımda yattı Kadir, zor dediler ama hayata tutundu ve şükür ki hamdolsun Allah’a hayati tehlikeyi atlattı.
Bilenler, tanıyanlar elbirliği ile sahip çıktılar. SYDV, yaşadığı ilçenin belediyesi de üzerine düşeni yaptı ve inşallah zaman alacak ama ayağa kalkacak olan Kadir tüm masrafları ilgili kurumlar aracılığıyla karşılanan özel bir rehabilitasyon merkezine yatırıldı.
Az önce yıllarca yatalak kardeşine bakan ve şimdi hem torunu hem evladı olan Kadir’i el üzerinde tutan Türkan Abla aradı.
Kadir ellerini oynatıyor, ayaklarda da gelişme var ama bunların hızlıca iyiye gitmesi için yapılası gereken özel iğneler ve alınması gereken medikal ürünler var. Hem nefes nefese anlatıyor hem belli ki mutlukla karışık hüzünden akan göz yaşlarının neden olduğu hıçkırık onu zorluyordu.
O kırmızı ışıkta duran zaman Kadir’in oynayan parmak uçlarından tekrar akmaya başladı. Tez zamanda ayağa kalkıp ara verdiğin okul yolunda koşacağın güne kadar yanındayız hep gülen yüzüyle hatırladığım çocuk.