Umut yolunu bulur…
Düş/y/ola!
Kendine varan.
Kah yürüyen ol kah koşan,
Ama unutma!
Durup soluklanmak da yolculuğun şanından.
Türkan Hanım yıllardır dört ve on bir yaşındaki iki evladına tek başına kol kanat geren emeğiyle bakan bir anne. Ha bugün ha yarın biter bu salgın, açılır yine işler derken biri yıla yakın süredir ara ara çok nadir çıkan temizlik ve merdiven işleri dışında gelir olmayınca biriken borçların altında ezilmiş iyice.
Çocukların babasından bir destek olmadığı gibi ilgi de yokmuş çocuklara. “Keşke SHÇEK’nu haberdar etseydiniz durumdan onlar evlatlarınıza daha sağlıklı bir yaşam için yanınızda olurdu.” Dediğimizde aklıma geldi, söyleyenler de oldu ama sen bakamıyorsun diye ya alırlarsa kuzularımı diye ben cesaret edemedim dediler.
Ve izah ettik kurumu, çalışmalarını bugün başvuruda bulundular hem oraya hem de olur ya hastane, banka vb bir yerde temizlik işi çıkar diye İş-Kur’a da.
Şimdi iki evladıyla eski günlerdeki gibi kendi emek ve yağıyla kavrulabilsin diye bu annemiz hem birikmiş kiraları, hem yoklukta teker teker sattıkları eşyalını yerine koymak, hem de iş çıkana, inşallah çocuklar için destek bağlanana kadar hayırlı bir imece için düşüyoruz Karadeniz yollarına.