Bazen Susarsın Avaz Avaz!
Sabır...
Şükürle dolu ömür yolunda,
Benden önce biz diyenlerle kol kola.
Sabır...
C/anda en zorlu sınav,
Ebedi kurtuluş sonsuzlukta.
Sabır...
Kalan ömrün biten anında,
Kanatların varken uçamayanla yürümektir aslında.
Geçtiğimiz günlerde Yetim Birimizin hayata geçirdiği Yetim Buluşmasında yolumuz kesişti Türkan Hanım ve sekiz ile dört yaşında iki dünya tatlısı oğluyla. 2018 Kasım'ında geçirdiği o elim motor kazasında hayat arkadaşını sonsuzluğa uğurlayana kadar kendi kendilerine yeten ve saygıyla beslenen sevginin tesis ettiği huzurlu yuvada anne olan Türkan Hanım o andan itibaren babalık görevini de üstlenmiş hiç düşünmeden.
"Şükür" diyor "şükür..!" Sağlığında aldığı bir ev var başımızı sokacak, cüzzi de olsa bir emekli maaşı karnımızı doyuracak.
Ne güzel olana şükredip, derde sabrederken umutlu duaları hiç eksik etmemek. Kimse kimsenin karşısına sebepsiz çıkmıyor ya işte tam da b/öyle. O gün yaklaşık yüz elli misafir ve yirmi beş, otuz masa vardı. Hikmetinden sual olunmaz Mevlam onların masasına misafir etti beni ki şimdi bu satırlarla birlikte hafifletelim diye yüklerini.
Ve bizler ne şanslıyız ki sabrın mükafatına vesile kılınıyoruz. Rahmetlinin vefatından çok kısa bir süre on yıllık süreli taksitle aldığı evin daha altı yıl aylık 2000 lira civarı borcu var ve kalan maaşın yarıdan biraz fazlası bu borca gitmekte.
2022 Ekim- 2023 Temmuz dönemi borcunu toplu kapatarak yetimlerimiz ve annemizin borçtan yaklaşık iki yıl daha erken kurtulmasını sağlayacağız inşallah.
Bunları konuşup detay alırken “Olur mu ki” diye defalarca sordu. “Olur, olacak, hem de çok kısa bir sürede” demek gelse de içimden “İnşallah” diyebildim sadece.
Olur mu ki?
İki emanet ve onları gözünden sakınan kardeşimizin dualarına nail olmak … bize nasip!