“Özlemler, can çekişe dursun hasrete mahkum zaman girdabında. Umut çoktan kıyıya ulaştı, gönül deryasının dingin dalgalarıyla!”
Konar göçer kuşlar misali ey insan hükmün dünyada.
Ne her kanadı olan uçar sonsuza kadar ne de her doğan yaşar.
Aslolan bir hoş sedadır,
Ve aslında her geliş bir vedadır.
Veysel ağabey tam elli yaşında bir süre önce geçirdiği beyin kanaması ve sonrasında yapılan ameliyatlar onu yatağa bağlamış. Bir zamanlar 11 ve 17 yaşında okuyan iki oğlu ile eşinden oluşan ailesinin nafakasını gündelik yevmiye işleriyle sağlayan babanın tek geliri engelli maaşı şimdilerde.
O uzun uzun yazmış, belli ki hem içini döküp rahatlamış hem de olur da onu anlamazsak diye endişeye kapılmış. Bizde yazdıkları ki aradık halleştik, dertleştik ve hatta Doğu Anadolu Temsilciliğimizden arkadaşlar ziyaret de ettiler Erzurum’un o güzel köyünde.
Mektubunda “Eve mahkum kaldım” yazan ağabeyimize “Bir akülü engelli aracı olursa kimseye muhtaç olmadan hallederim bir çok işimi” diyerek talep ettiği aracı temin için sizlerden ve BHK Projemizden bahisle söz verdik.
Ve şimdi o "Aracın yola çıktı!" haberini duymak için sabırsızlıkla beklerken duacı yıllardır yüzlerce hayata dokunan bağışçılarımıza.