Ne çok sorun üretiyoruz hiç yoktan,
Elin nimet saydığı dert bize,
Sevgileri kurban veriyoruz nedense gözü doymaz nefislerimize,
Eşi, dostu, sağlığı, huzuru yok yere kaybetmemiz de hep bundan!
Kuzey iki buçuk yaşında ve özel bir çocuk o. Bu sene LGS sınavına hazırlanan ablası ve annesiyle mütevazı bir hayat sürüyor. Sabit bir gelir ve kazancı olmayan Yağmur hanım konfeksiyonlardan iş alıyor, gündüz otizmli evladı tüm zamanını aldığı için ancak gece onu uyutunca yapabildiğine şükrediyor.
Az önce giyim desteklerini almak için kuruma uğradıklarında konuştuk uzun uzun inşallah yakında SHÇEK’da işlemler bittiğinde katkı verecek aileye zira daha çok yeni başvuruları. Karın doyuyor bir şekilde, giysi bir katta olsa yetiyor ama sağlık öyle mi ya diyerek giriyor söze gözü yaşlı anne.
Yaşadıklarını, oğlunun farkına varmadan kendine verdiği zararları, bundan anne olarak duyduğu ızdırabı anlatırken defalarca boğazı düğümleniyor. Hem geçtiğimiz aylarda benzer durumda bir evladımıza yine benzer bir destek verdiğimiz için konuya uzak olmayışımızdan hem de zaten fazlasıyla yorgun olan anneyi daha fazla yıpratmamak için nasıl yardımcı olalım size sorusunu yöneltiyoruz kestirmeden ve aslında baştan bildiğimiz cevabı alıyoruz.
Ayda sekiz saat ücretsiz eğitim verilen Kuzey’e bunun kalıcı fayda sağlaması için yirmi dört saate çıkması gerekli ve bu altı ay kadar sürmeli. Başka sağlık sorunları olan ve yakın gelecekte bir dizi ameliyat geçirecek bu küçük adamın tanısının erken konması aslında şansı ve inşallah altı ay sonunda hastalığın etkisi tamamen değilse bile büyük oranda geçecek.
Siz planlanan ortopedik ameliyat süreçlerini atlatana kadar biz de eğitim için gerekli desteği bulmuş olur ve inşallah bir sonraki ay sekiz saat olan eğitim süresini yirmi dörde çıkartırız diyerek uğurladık.
Odada başlayan dualar koridorda devam etti ve ne denildiğinden çok nasıl yürekten dilendiği önemliydi. Bizim kulaklarımızın duydukları sizin gönüllerinize ulaşmıştır bile.