Yürek engel tanımaz ve insan sadece acıdan ağlamaz!
S/özün duyuyorsa k/alem,
Susma,
devam et anlatmaya.
Yanmak oldurur insanı,
Korkma,
huzurun iç çekişidir elem.
Uzun, çok uzun bir mektup okudum az önce. Yıllardır görüşemediği bir dosta iç dökercesine yazılmış siz Deniz Fenerlerine. Sonra aradım, konuştuk. Şaşırdı önce, sonra sevindi. Ve boğazımı düğümledi son sözü.
“İnsanın mutluluktan ağlaması ne güzelmiş!”
Bu mektubun da içimize yer eden sözün de sahibi eşini beş yıl önce kaybetmiş, kızını öğretmen olması hayaliyle üniversitede okutan ve tüm dünyası 29 yaşında ve %98 engelli Ercan’ın annesi Zeynep Ablamızın.
Tek geliri emekli maaşı olan ailemizin geçim sıkıntısı elbette var ve elzem ama annemizi mutluktan ağlatan oğlunu artık itmeye gücünün yetmediği için hava almaya çıkartırken ve daha önemlisi eğitim aldığı rehabilitasyon merkezine götürürken çok zorlandığı tekerlekli sandalyenin yerine akülü engelli aracı temin etmeye çalışacağımız sözü oldu.
Hürmetle öpüyoruz emek, sabır ve dua dökülen ellerinden. Akacaksa hep mutluktan aksın o g/özün yaşı. Biraz müsade et bize lütfen inşallah çok bekletmeyeceğiz sizi.