Zeynep Ş.

K/ördü zaman; Takıldık kaderin ağına!!!

Borçlu mudur acep hep aydınlıkta hüküm süren gün karanlıkların bekçisi geceye. Ya da ayın hilalini yıldız yıldız gerdanına takmış gece güne, dingin anlar ona düşüyor diye.

Biz insanoğlu severiz deli sorular sormayı ve dahi hep de kendimiz vermeyi cevapları. Üstelik bunu kendimizi başkalarının yerine koyarak yaparız ki kestiğimiz ahkam kan revan.

“Ben olsam öyle yaparım… Onun yerinde olsam böyle olur...!”

Oysa ne biz oyuz ne de bunun yerinde. “Hep kendini aramalı, derdi babam İnsan. Derdi de çocuk aklımla bir garip gelirdi. Kendini nerede ve niye arayacaktı ki… O zamanlar böyle telefon felan da yaygın değildi Allahtan yoksa rahmetlinin kastettiğini telefon etmek olarak da algılayabilirdim.

Şimdi anlıyorum yüreği mirasım olan adam! Anlatabiliyor muyum bilemesem de anlıyorum. Farkında bile değil çoğumuz en büyük servetimizin kendimiz olduğunun, çok azımız onla anda ve geç de olsa uyananlar dünlerde yitirdiği benliğini umut bu ya amansızca koşar adım aramakta her yanda.

Az önce on yıldır yetim ve 12 yıldır yani doğduğundan beri sağlığıyla ilgili mücadele eden Zehra’nın annesi Zeynep Hanımla hem kızının hem genel durumlarını konuşurken sekiz yaşımda kaybettiğim babamla aylar önce sanki o varmışçasına özlemi dindirmek için yaptığım ve yukarıda aktarmaya çalıştığım cümleler düştü aklıma.

Yaşamlar farklı farklı ve acaba daha sağlıklı, daha geniş imkanlı olanların bunlardan yoksun olanlara bir borcu var mı? Yoksa Mevla tam da bu noktada hayrını murat ettiği kullarının devreye girmesini mi arzulamakta.

Ne kadar şükretsek az hem sağlık ve afiyetimize hem de bir vesileyle darda kalanların yürek seslerini duyuyor olmamıza.

Zehra kalp hastası ama bize ulaşılmasındaki asıl neden skolyoz rahatsızlığına bağlı oluşan omurilik bozukluğunu tedavi edecek özel korsenin temini. Hiç zaman kaybetmeyin, verin ölçüyü dedik. O hazır olana kadar sizi bize gönderen bu sıkıntının giderilmesinde hayrını murat ettiğini de haberdar edecektir.