Raziye O.

Afetzede/Barınma-Ev Yapımına Destek

Hayat olanca hızıyla geçmişten geleceğe akar,

Dünleri yüklenir de hayıflanmadan yarınlara koşar.

Uzanır umutla bir sonraki güne,

Çoğu zaman derin bir özlemle düne.

Her nefes doğmaksa yeniden,

Durmak olmaz haydi kalk yerinden.

Hayat eşsiz bir hediye hepimize,

Ambalaja aldanan kayıpta sen sen ol dokun içinde sakladığı gize.

Keşfet önce huzurun anahtarı yürek dehlizlerinde mahpus kendini,

Ve hakkını vererek yaşa sana emanet ömür sermayesi günleri.

Elimize ulaşan nice mektuplar var “Çatımız yok, pencerelerimiz naylon kaplı, evimiz ha yıkıldı ha yıkılacak” diye başlayan.

Ne şikayet ne isyan bu haykırışlar. Yaşamın tam da orta yerinde yok olası yokluğun kuşattığı hayatların yalın kılıç var olabilme mücadelesi sadece. Karanlıkların en zifirisinde kaybolmuş yüreklerin aydınlığın her zerresine duyduğu hasret bu.

Eşiyle sırt sırta verip ablamız dördü öğrenci biri dört yaşında beş evladını hazırlamaya çalışırken hayata 6 Şubat’ta on bir ilde ciddi zararlar veren depremle yara alan evlerinin devamında olan artçılarla hasarlı olarak belirlenip yıkılmasıyla kendilerini sokakta bulmuşlar. Asgari ücretle geçinen ailenin kiraya ayıracak paraları olmadığından bütçelerine uygun küçük bir kulübeye sığışmışlar yedi nüfus. Yaşadıkları il depremden az etkilendiği ve yaklaşık toplamda elli -yüz ev zarar gördüğünden afet bölgesi ilan edilmeyince evin yapımı konusunda afet fonundan bir destek de alamayınca maduriyetleri daha da artmış. Elde avuçta yok, borç, harç, kredi alsa ödeyemeyecek ve sonra daha da büyük sorunlar yaşanacak.

Elinin erdiği dilinin döndüğünce anlatmış aile derdini, yerel basın da destek olmuş ve olaydan haberdar olan Vali Bey aylar önce temelini attırıp evin hemen hemen neredeyse karkasını tamamlatmış. Ve ailemizi yuvasına kavuşturmak için güzel bir imece başlatmışlar ve bizler de kış gelmeden duvarların örülmesi, karkasın eve dönüşmesi için davetliyiz.

Daha önce de defalarca sessiz feryat duyduk: Eksik çok dediler, olsun dedik, çatı, sıva, kapı, pencere yok dediler olur dedik ve sizler adına biz de varız sözünü verdik.

Çünkü biliyoruz;

Daha yağmura küs, çatısı naylon, kapısı ve camı kırık, mutfağı, banyosu ve hatta hiç evi olmayan haneler var. Onlar hayat mücadelesinde yarıda kalmışlar, bedenlerinde engelleri aşacak güç, yollarına ışık tutacak takatları kalmamışlar.

Her evin ışığı yanıp, bacası tütsün, yağmurla küslükler bitsin istiyoruz.

Ve bu yolda bizimlesiniz biliyoruz.

Kimsesizlerin kimsesi olmak kardeşlerimizi sahipsizlik ve yalnızlık duygusundan kurtarıp yeni yuvasına yerleştirmek için.

Haydi damlalar derya imecemiz iyilik olsun.